| Mail |
Arapça |
(ma:il) |
| Makal |
Arapça |
1. Söz, lakırtı. 2. Söyleme, söyleyiş. |
| Makbul |
Arapça |
1. Kabul olunmuş, alınmış. 2. Beğenilen, hoş karşılanan. |
| Makbule |
Arapça |
(makbu:le) |
| Maklûbe |
Arapça |
(maklû:be) |
| Maksude |
Arapça |
(maksu:de) |
| Maksum |
Arapça |
Taksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş. |
| Maksume |
Arapça |
(maksu:me) |
| Maksur |
Arapça |
1. Kısaltılmış. 2. Alıkonulmuş. 3. Bir şeye ayrılmış. |
| Maksure |
Arapça |
(maksu:re) |
| Maksut |
Arapça |
Ulaşılması istenilen şey, istek, emel. |
| Makul |
Arapça |
(ma:kul) |
| Malik |
Arapça |
(ma:lik) |
| Malike |
Arapça |
(ma:like) |
| Malkoç |
Türkçe |
Kale muhafızı, koruyucu. |
| Malkoçoğlu |
Türkçe |
Kale koruyucusunun oğlu. |
| Mançer |
Türkçe |
Aşısız kiraz ağacı ve meyvesi. |
| Manço |
Türkçe |
Manda yavrusu. |
| Mançu |
Türkçe |
Kuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan. |
| Mançuhan |
Türkçe |
Mançuların hükümsarı. |
| Manga |
Türkçe |
On kişilik askerî birlik. |
| Mangalay |
Türkçe |
1. Alın. 2. Binici, süvari. |
| Manolya |
Fransızca |
Çok iri, beyaz çiçekler açan, yaprakları almaşık, parlak yeşil renkte süs bitkisi. |
| Mansur |
Arapça |
Tanrı’nın yardımıyla galip, üstün gelmiş. |
| Mansure |
Arapça |
(mansu:re) |
| Manzur |
Arapça |
1. Görünen, görülmüş. 2. Beğenilen. |
| Maral |
Moğolca |
bk. Meral - Geyik, ceylan. Geyik, ceylan. |
| Marifet |
Arapça |
(ma:rifet) |
| Martı |
İTürkçe |
Martıgillerden, çoğu beyaz renkte, eti yenmez, yüzücü, perde ayaklı deniz kuşlarının ortak adı. |
| Maruf |
Arapça |
(ma:ruf) |
| Marufe |
Arapça |
(ma:ru:fe) |
| Marziye |
Arapça |
Hoşa giden, beğenilen. |
| Masum |
Arapça |
(ma:sum) |
| Masume |
Arapça |
(ma:su:me) |
| Maşallah |
Arapça |
(ma:şallah) |
| Maşuk |
Arapça |
(ma:şuk) |
| Maşuka |
Arapça |
(ma:şuka) |
| Matlup |
Arapça |
İstenilen, aranılan, talep edilen şey. |
| Matuk |
Arapça |
(ma:tuk) |
| Mavi |
Arapça |
(ma:vi) |
| Mavisel |
Arapça |
Sel gibi coşkun, coşkulu olan. |
| Maviş |
Türkçe |
(ma:viş) |
| Maya |
Farsça, Arapça |
1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü. |
| Mazhar |
Arapça |
1. Bir şeyin göründüğü çıktığı yer. 2. Şereflenme, onurlanma. |
| Mazlum |
Arapça |
1. Sessiz, sakin, yumuşak kimse. 2. Zulüm görmüş. |
| Mazlume |
Arapça |
(mazlu:me) |
| Mebruk |
Arapça |
1. Kutlanacak kimse, tebriğe layık kimse. 2. Kutlu. |
| Mebruke |
Arapça |
(mebru:ke) |
| Mebrur |
Arapça |
Hayırlı, beğenilmiş, makbul. |
| Mebrure |
Arapça |
(mebru:re) |
