| Koçakalp |
Türkçe |
Cömert, kahraman yiğit. |
| Koçakaslan |
Türkçe |
Cömert, kahraman yiğit. |
| Koçaker |
Türkçe |
Cömert, kahraman kimse. |
| Koçaş |
Türkçe |
1. Kılavuz, rehber. 2. Yağmur bulutu. |
| Koçay |
Türkçe |
Koç gibi güçlü. |
| Koçboğa |
Türkçe |
Güçlü, kuvvetli kimse. |
| Koçbörü |
Türkçe |
Güçlü, kuvvetli kimse. |
| Koçer |
Türkçe |
Sağlıklı, yürekli kimse. |
| Koçhan |
Türkçe |
Güçlü, kuvvetli hükümdar. |
| Koçkan |
Türkçe |
Yiğit, yürekli soydan gelen. |
| Koçkar |
Türkçe |
1. Dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç. 2. Yaban koyunu. |
| Koçsoy |
Türkçe |
Güçlü ve kuvvetli bir soydan gelen kimse. |
| Koçtuğ |
Türkçe |
Güçlü kuvvetli savaşçı kimse. |
| Koçtürk |
Türkçe |
Güçlü, kuvvetli Türk. |
| Koçu |
Türkçe |
1. Gelin arabası. 2. Çukur oyuk yer, hendek. |
| Koçubey |
Türkçe |
Koçu arabasını kullanan kişi. |
| Koçyiğit |
Türkçe |
Yürekli, cesur, kahraman kimse. |
| Kolat |
Türkçe |
"Yardım et, yardımcı ol" anlamında kullanılan bir ad. |
| Kolçak |
Türkçe |
1. Yiğit, mert, yürekli, koçak. 2. Kola geçirilen kolluk. |
| Koldan |
Türkçe |
Kurala uygun, normal. |
| Koldaş |
Türkçe |
1. Bir işi birlikte yapan kimseler, ortak. 2. Yardımcı, arkadaş. |
| Koman |
Türkçe |
Umut. |
| Komutan |
Türkçe |
Bir asker topluluğunun başı, kumandan. |
| Konak |
Türkçe |
1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer. |
| Konan |
Türkçe |
Konuk, misafir. |
| Konca |
Farsça, Arapça |
bk. Gonca - Tam açılmamış çiçek, gül. |
| Koncagül |
Farsça, Arapça |
bk. Goncagül - Gonca ve gül. |
| Konçuy |
Türkçe |
Prenses. |
| Kongar |
Türkçe |
bk. Kongur - Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. |
| Kongarata |
Türkçe |
Kumral kimse. |
| Kongur |
Türkçe |
Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. |
| Konguralp |
Türkçe |
Kumral yiğit. |
| Kongurtay |
Türkçe |
Esmer kimse. |
| Konrat |
Türkçe |
bk. Kongur - Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. |
| Konuk |
Türkçe |
Misafir. |
| Konur |
Türkçe |
1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi. |
| Konuralp |
Türkçe |
Gururlu, kibirli yiğit kimse. |
| Konurata |
Türkçe |
Gururlu, kibirli kimse. |
| Konuray |
Türkçe |
Gururlu, kibirli kimse. |
| Konurbey |
Türkçe |
Kahraman, yiğit bey. |
| Konuröz |
Türkçe |
Kahraman, yiğit kimse. |
| Kopan |
Türkçe |
1. Zafer kazanan. 2. Ortaya çıkan, harekete geçen. |
| Koparal |
Türkçe |
"Kopar ve al" anlamında kullanılan bir ad. |
| Kopuz |
Türkçe |
1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı. |
| Kor |
Türkçe |
1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere. |
| Kora |
Türkçe |
1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk. |
| Koral |
Türkçe |
Sınır muhafizı. |
| Koralp |
Türkçe |
Ateşli, canlı, hareketli yiğit. |
| Koraltan |
Türkçe |
Ateşli, canlı, hareketli hükümdar. |
| Koramaz |
Türkçe |
Kimseyi beğenmeyen, mağrur kimse. |
