| Işınbike |
Türkçe |
Yüzü ay gibi parlak kadın. |
| Işıner |
Türkçe |
Yüzü ay gibi parlak kimse. |
| Işınhan |
Türkçe |
Yüzü ay gibi parlak hükümdar. |
| Işınkan |
Türkçe |
Yüzü ay gibi parlak bir soydan gelen kimse. |
| Işınsal |
Türkçe |
"Etrafı aydınlat, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad. |
| Işınsu |
Türkçe |
Su gibi parlak ve saf olan. |
| Işıt |
Türkçe |
"Aydınlat, ışık saç, parlaklık ver" anlamında kullanılan bir ad. |
| Işıtan |
Türkçe |
Aydınlatan, ışık saçan. Aydınlatan, ışık saçan. |
| Işkın |
Türkçe |
Filiz, sürgün. |
| Itır |
Arapça |
1. Güzel koku. 2. Itır çiçeği. |
| Itri |
Arapça |
(ıtri:) |
| İba |
Türkçe |
1. Çiy, nem. 2. İncelik, nezaket. |
| İbad |
Arapça |
bk. İbat - 1. Kullar, insanlar. 2. İbadet edenler. |
| İbadet |
Ar.. |
(iba:det) |
| İbadullah |
Arapça |
(iba:dullah) |
| İbat |
Arapça |
1. Kullar, insanlar. 2. İbadet edenler. |
| İbik |
Türkçe |
1. Köşe, kenar, uç. 2. Tavuk, kuş vb. hayvanların gagası. |
| İbili |
Türkçe |
İnce, narin, nazik |
| İbiş |
Türkçe |
bk. İbrahim - (ibra:him) |
| İbo |
Türkçe |
bk. İbrahim - (ibra:him) |
| İbrahim |
İbranice |
(ibra:him) |
| İclâl |
Arapça |
1. Büyüklük, ululuk. 2. Saygı gösterme, ağırlama, ikram. |
| İçaçan |
Türkçe |
İç açan, gönlü rahatlatan, beğenilen. |
| İçim |
Türkçe |
Hoş, güzel |
| İçimbike |
Türkçe |
Hoş, güzel kadın. |
| İçli |
Türkçe |
Kolay duygulanan, duygulu, hassas. |
| İçöz |
Türkçe |
İçi özlü, değerli. |
| İçten |
Türkçe |
Yürekten, candan, samimi. Yürekten, candan, samimi. |
| İdi |
Türkçe |
1. Güç, kuvvet. 2. Sahip. |
| İdikurt |
Türkçe |
Güçlü kimse. |
| İdikut |
Türkçe |
Kutlu, saadetli, yüksek rütbeli. |
| İdil |
Türkçe |
1. Volga Nehri'ne Türklerin verdiği isim. 2. Aşkla ilgili olup köy ve kır yaşayışını anlatan kısa şiir veya yazı. 3. Yun. İçten ve saf aşk. |
| İdris |
Arapça |
1. Meyvesi hoş kokulu, kerestesi güzel bir kiraz türü. 2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen, ilk kez giysi dikip giydiği için terzilerin, ilk kez kalem kullandığı için yazarların piri sayılan İdris Peygamberin adı. |
| İfakat |
Arapça |
(ifa:kat) |
| İffet |
Arapça |
1. Temizlik. 2. Namus. |
| İğdemir |
Türkçe |
Marangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç. |
| İhlâs |
Arapça |
1. Temiz, doğru sevgi. 2. Gönülden gelen dostluk, içtenlik, bağlılık. |
| İhsan |
Arapça |
1. İyilik etme, iyilik. 2. Bağış, bağışlama. 3. Bağışlanan şey. |
| İhvan |
Arapça |
1. Sadık, candan dostlar. 2. Bir tarikata mensup kişiler. |
| İhya |
Arapça |
(ihya:) (ihya:) |
| İkbal |
Arapça |
1. Baht açıklığı. 2. Arzu, istek. |
| İkiz |
Türkçe |
Bir çift, iki tane. |
| İklil |
Arapça |
Çiçekten taç. |
| İklim |
Arapça |
1. Bir ülke veya bölgenin ortalama hava koşullarıyla beliren durumu. 2. Ülke, diyar. 3. Çevre, ortam. |
| İkram |
Arapça |
1. Saygı gösterme. 2. Ağırlama. 3. Bir şeyi armağan olarak verme |
| İkrami |
Arapça |
(ikra:mi) |
| İl |
Türkçe |
Yurt, ülke, devlet, halk. |
| İlal |
Türkçe |
"Ülke al, fethet" anlamında kullanılan bir ad. |
| İlalan |
Türkçe |
Ülke alan, ülke fetheden. |
| İlaldı |
Türkçe |
bk. İlalan - Ülke alan, ülke fetheden. |
