| Hafize |
Arapça |
(ha:fize) |
| Hakan |
Farsça, Arapça |
(ha:kan) |
| Hakikat |
Arapça |
(haki:kat) (haki:kat) |
| Hâkime |
Arapça |
(hâ:kime) |
| Hakkı |
Arapça |
Doğrulukla, hakla ve adaletle ilgili. |
| Haktan |
Arapça, Türkçe |
Allah'tan gelen, Allah'ın verdiği. |
| Hakverdi |
Arapça, Türkçe |
Allah’ın verdiği kimse. |
| Halâs |
Arapça |
Kurtuluş, kurtulma. |
| Halâskâr |
Arapça, Farsça |
Kurtarıcı. |
| Halâvet |
Arapça |
(halâ:vet) |
| Haldun |
Arapça |
Sonsuz olan, ebedî olan. |
| Hale |
Arapça |
(ha:le) |
| Halef |
Arapça |
1. Birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse, sonradan gelen. 2. Soy. |
| Halenur |
Arapça |
(ha:lenur) |
| Hâlet |
Arapça |
(hâ:let) (hâ:let) |
| Halide |
Arapça |
(ha:lide) |
| Halife |
Arapça |
(hali:fe) |
| Halil |
Arapça |
Sadık, samimi, dost. |
| Halile |
Arapça |
(hali:le) |
| Halilullah |
Arapça |
(hali:lullah) |
| Halim |
Arapça |
1. Yumuşak huylu, sert olmayan. 2. Allah’ın adlarındandır. |
| Halime |
Arapça |
(hali:me) |
| Hâlinur |
Arapça |
(ha:linur) |
| Halis |
Arapça |
(ha:lis) |
| Halise |
Arapça |
(ha:lise) |
| Halit |
Arapça |
(ha:lit) |
| Halittin |
Arapça |
(ha:littin) |
| Halûk |
Arapça |
İyi ahlak sahibi, iyi huylu, geçimli kimse. |
| Hamaset |
Arapça |
(hama:set) |
| Hamdi |
Arapça |
Allah’ı övmeyle, Allah’a şükretmekle ilgili. |
| Hamdiye |
Arapça |
Allah’ı övmeyle, Allah’a şükretmeyle ilgili. |
| Hamdullah |
Arapça |
Allah’ın övgüsü. |
| Hami |
Arapça |
(ha:mi) |
| Hamide |
Arapça |
(hami:de) |
| Hamil |
Arapça |
(ha:mil) |
| Hamis |
Arapça |
(ha:mis) |
| Hamise |
Arapça |
(ha:mise) |
| Hamit |
Arapça |
1. Övülmeye değer. 2. Allah'ın adlarındandır. 3. Hamdeden, şükreden. |
| Hamiye |
Arapça |
(ha:miye) |
| Hamiyet |
Arapça |
1. Ulusseverlik, yurdunu, ulusunu ve ailesini koruma çabası. 2. İnsanlık, fazilet. |
| Hamra |
Arapça |
(hamra:) |
| Hamza |
Arapça |
1. Aslan, güçlü adam. 2. İslam tarihinde Hz. Muhammed'in amcası. |
| Han |
Türkçe |
1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san. |
| Hanalp |
Türkçe |
Yiğit, cesur hükümdar. |
| Hanbegüm |
Türkçe |
Hanın karısı, hükümdar eşi |
| Hanbeğendi |
Türkçe |
"Hanın hoşuna gitti anlamında kullanılan bir ad. |
| Hanbek |
Türkçe |
Güçlü, kuvvetli hükümdar. |
| Hanbey |
Türkçe |
Hükümdar ve bey. |
| Hanbike |
Türkçe |
Hükümdar karısı. |
| Hanbiken |
Türkçe |
bk. Hanbike - Hükümdar karısı. |
