| Sülünbike |
Türkçe |
Uzun boylu, endamlı kadın. |
| Sümbül |
Farsça, Arapça |
Zambakgillerden, soğanla üretilen, 15-20 cm yükseklikte, çiçekleri kuvvetli kokulu ve türlü renkli, çok yıllık bir süs bitkisi. |
| Sümbülveş |
Farsça, Arapça |
Sümbüle benzeyen, sümbül gibi güzel. |
| Sümer |
|
IV. bin yılın ikinci yarısında Aşağı Mezopotamya´da yaşamış olan kavim. |
| Sümerkan |
Türkçe |
Sümer soyundan gelen kimse. |
| Sümeyra |
Arapça |
(sümeyra:) |
| Sümeyre |
Arapça |
1. Meyve çağlası. 2. Kıvrılmış yaprak. |
| Sünbüle |
Arapça |
1. Başak. 2. Başak burcu. 3. Türk müziğinde bir makam. |
| Sündüs |
Arapça |
Parlak renkli, çiçekli altın veya gümüş telle işlemeli, nakışlı dokunmuş ipek kumaş. |
| Süngür |
Türkçe |
bk. Sungur - 1. Soğukkanlı, sakin kimse. 2. Akdoğan. |
| Süngütay |
Türkçe |
Süngü takmış, savaşmaya hazır kimse. |
| Sünter |
Türkçe |
Kırmızı renkli, çavdara benzer bir tür sert buğday. |
| Süphan |
Arapça |
Doğu Anadolu´da Van Gölü´nün kuzey kıyısındaki sönmüş volkanik dağ. |
| Süreyya |
Arapça |
(süreyya:) (süreyya:) |
| Sürmeli |
Türkçe |
1. Gözleri sürme çekilmiş gibi güzel olan kimse. 2. Bir tür buğday. |
| Sürsoy |
Türkçe |
"Soyun sürsün, genişlesin" anlamında kullanılan bir ad. |
| Süruri |
Arapça |
(süru:ri) |
| Süsen |
Farsça, Arapça |
Çiçekleri iri, güzel görünüşlü ve kokulu bir süs bitkisi. |
| Süslü |
Türkçe |
Süslenmiş, bezenmiş, süsleri olan, güzel. |
| Süvari |
Farsça, Arapça |
(süva:ri) |
| Süveyda |
Arapça |
(süveyda:) |
| Süveyde |
Arapça |
bk. Süveyda - (süveyda:) |
| Süyek |
Türkçe |
Kemik. |
| Süzen |
Türkçe |
Topluca yapılan av. |
| Süzülay |
Türkçe |
"Nazlan, süzül, nazlı nazlı salın" anlamında kullanılan bir ad. |
| Şaban |
Arapça |
(şa:ban) |
| Şad |
Farsça, Arapça |
Mutlu, sevinçli. |
| Şadan |
Farsça, Arapça |
(şa:dan) (şa:dan) |
| Şader |
Farsça, Arapça, Türkçe |
(şa:der) |
| Şadıman |
Farsça, Arapça |
(şa:dıman) (şa:dıman) |
| Şadi |
Farsça, Arapça |
(şa:di) |
| Şadiye |
FArapça, Arapça |
(şa:diye) |
| Şaduman |
Farsça, Arapça |
(şa:duman) |
| Şafak |
Arapça |
Güneş doğmadan az önce beliren aydınlık. |
| Şafaknur |
Arapça |
Şafak aydınlığı. |
| Şafi |
Arapça |
(şa:fi:) |
| Şafiye |
Arapça |
(şa:fiye) |
| Şah |
Farsça, Arapça |
Hükümdar. |
| Şahabettin |
Arapça |
Dinin yıldızı. |
| Şahadet |
Arapça |
(şaha:det) |
| Şahadettin |
Arapça |
(şaha:dettin) |
| Şahamet |
Arapça |
(şaha:met) (şaha:met) |
| Şahan |
Farsça, Arapça |
bk. Şahin - (şa:hin) |
| Şahane |
Farsça, Arapça |
(şa:ha:ne) |
| Şahap |
Arapça |
1. Kıvılcım. 2. Akan yıldız. 3. Cesur, yürekli kimse. |
| Şahat |
Farsça, Arapça, Türkçe |
Güçlü, güzel cins at, atların şahı. |
| Şahbanu |
Farsça, Arapça |
(şahba:nu) |
| Şahbaz |
Farsça, Arapça |
1. Bir cins iri ve beyaz doğan. 2. Yiğit, cesur, kahraman kimse. 3. Atılgan, becerikli kimse. |
| Şahbey |
Farsça, Arapça, Türkçe |
Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse. |
| Şahdane |
Farsça, Arapça |
(şahda:ne) |
