| Sahire |
Arapça |
(sa:hire) |
| Sahra |
Arapça |
Kır, ova, çöl. |
| Sahure |
Arapça |
(sa:hu:re) |
| Saibe |
Arapça |
(sa:ibe) |
| Saide |
Arapça |
1. Mutlu, uğurlu. 2. İbadet etmiş, Allah’a karşı görevlerini yapmış kimse. |
| Saika |
Arapça |
(sa:ika) |
| Saim |
Arapça |
(sa:im) |
| Saime |
Arapça |
(sa:ime) |
| Saip |
Arapça |
(sa:ip) |
| Sair |
Arapça |
(sa:ir) |
| Saire |
Arapça |
(sa:ire) |
| Sait |
Arapça |
1. Kutlu, uğurlu. 2. İbadet etmiş, Tanrıya karşı görevini yapmış kimse. |
| Sak |
Türkçe |
Bilgili, akıllı, zeki, uyanık. |
| Saka |
Arapça |
1. Evlere çeşmeden su taşıyan kimse. 2. Serçegillerden, başında ve boynunda kırmızı, sarı tüyler bulunan, güzel öttüğü için kafeste beslenen küçük bir kuş. |
| Sakın |
Türkçe |
"İhtiyatlı, temkinli ol, kendini koru" anlamında kullanılan bir ad. |
| Sakıp |
Arapça |
(sa:kıp) |
| Saki |
Arapça |
(sa:ki) |
| Sakibe |
Arapça |
(sa:kibe) |
| Sakin |
Arapça |
(sa:kin) |
| Sakine |
Arapça |
(sa:kine) |
| Sakman |
Türkçe |
1. Uyanık, akıllı kimse. 2. Sessiz, sakin kimse. |
| Sal |
Türkçe |
1. Bir tür ilkel ırmak veya deniz taşıtı. 2. Boy. 3. Yel, rüzgâr. 4. Büyük sarp kaya. 5. Kıyı, kenar. |
| Sala |
Türkçe |
Sırayla ekimde, köyce ekime ayrılan yer. |
| Salâh |
Arapça |
1. Düzelme, iyileşme, iyilik. 2. Barış. 3. Dine olan bağlılık. |
| Salâhattin |
Arapça |
bk. Selâhattin - Dinine bağlı kimse. |
| Salâhi |
Arapça |
(salâ:hi) |
| Salan |
Türkçe |
1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak. |
| Salâr |
Farsça, Arapça |
(sa:lâr) |
| Salcan |
Arapça, Farsça |
bk. Selcan - Coşkulu, taşkın yaradılışlı, hareketli olan kimse. |
| Saldam |
Türkçe |
Ciddilik, ağırbaşlılık. |
| Salgur |
Türkçe |
Saldıran, saldırgan. |
| Salık |
Türkçe |
1. Haber, bilgi. 2. Tavsiye. |
| Salıkbey |
Türkçe |
Tavsiye edilen bey. |
| Salıkbike |
Türkçe |
Tavsiye edilen, beğenilen kadın. |
| Salınbike |
Türkçe |
Salınan, nazlanan kadın. |
| Salih |
Arapça |
(sa:lih) |
| Saliha |
Arapça |
(sa:liha) |
| Salim |
Arapça |
(sa:lim) |
| Salime |
Arapça |
(sa:lime) |
| Salis |
Arapça |
(sa:lis) |
| Salise |
Arapça |
(sa:lise) |
| Salkım |
Türkçe |
1. Üzüm gibi birçoğu bir sap üzerinde bir arada bulunan yemiş. 2. Üzerinde kısa saplı dallar bulunan çiçek topluluğu. 3. Akasya. |
| Salkın |
Türkçe |
1. Güneşsiz, serin. 2. Soğuk rüzgâr. |
| Salman |
Türkçe |
Başıboş, serbest, özgür. |
| Saltan |
Türkçe |
1. Tek, yalnız. 2. Temiz, saf. 3. Yalnız başına giden. |
| Saltanat |
Arapça |
Sultanlık, hükümdarlık. |
| Saltı |
Türkçe |
Gezgin, yolculuk eden. |
| Saltık |
Türkçe |
1. Kendi başına var olan, bağımsız, koşulsuz, mutlak. 2. Salıverilmiş, bırakılmış, azat edilmiş, özgür. |
| Saltuk |
Türkçe |
bk. Saltık - 1. Kendi başına var olan, bağımsız, koşulsuz, mutlak. 2. Salıverilmiş, bırakılmış, azat edilmiş, özgür. |
| Saltukalp |
Türkçe |
Özgür yiğit. |
