| Altop |
Türkçe |
"İşte al, tombul bir çocuk" anlamında kullanılan bir ad. |
| Altuğ |
Türkçe |
Kırmızı tuğ. |
| Altun |
Türkçe |
bk. Altın - 1. Parlak sarı renkte, kolay işlenen, değerli paslanmaz maden. 2. Üstün nitelikli, değerli kimse. |
| Altuna |
Türkçe |
Kızıl akan Tuna nehri. |
| Altunay |
Türkçe |
bk. Altınay - Üstün nitelikli, değerli kimse. |
| Altunbaş |
Türkçe |
bk. Altınbaş - Üstün nitelikli, değerli kimse. |
| Altuncan |
Türkçe, Farsça, Arapça |
bk. Altıncan - |
| Altunç |
Türkçe |
Kırmızı tunç. |
| Altunçağ |
Türkçe |
Altın çağ. |
| Altuner |
Türkçe |
bk. Altıner - Üstün nitelikli, değerli kimse. |
| Altunhan |
Türkçe |
bk. Altunhan - bk. Altunhan |
| Altuntaş |
Türkçe |
bk. Altıntaş - Üstün nitelikli, değerli kimse. |
| Alyipek |
Türkçe |
bk. Alipek - Al renkli ipek. |
| Amaç |
Türkçe |
Erişilmek istenen sonuç, maksat, gaye, hedef. |
| Amanullah |
Arapça |
(ama:nullah) |
| Amber |
Arapça |
1. Amber balığından çıkarılan güzel kokulu, kül renginde bir madde. 2. Güzel kokulu bazı maddelerin ortak adı. |
| Amil |
Arapça |
(a:mil) |
| Amile |
Arapça |
(a:mile) |
| Amine |
Arapça |
(a:mine) |
| Amir |
Arapça |
(a:mir) |
| Amiran |
Arapça, Farsça |
(a:miran) |
| Amire |
Arapça |
(a:mime) |
| Amre |
Arapça |
Yaşam süren, yaşayan. |
| Anabacı |
Türkçe |
Anne ve kız kardeş. |
| Anabörü |
Türkçe |
Dişi kurt. |
| Anadolu |
Türkçe |
1. "Anne, doldu!" anlamında kullanılan bir ad. 2. Türkiye’nin Asya kıtasında bulunan topraklarına verilen ad. |
| Anahanım |
Türkçe |
Anne olmuş kadın. |
| Anakadın |
Türkçe |
Anne olmuş kadın. |
| Anakız |
Türkçe |
Anne ve kız. |
| Anar |
Türkçe |
"Anımsar, hatırlar" anlamında kullanılan bir ad. |
| Anargül |
Türkçe, Farsça, Arapça |
Anımsayan, hatırlayan güzel kadın. |
| Anber |
Arapça |
bk. Amber. - 1. Amber balığından çıkarılan güzel kokulu, kül renginde bir madde. 2. Güzel kokulu bazı maddelerin ortak adı. |
| Ancı |
Türkçe |
Avcı. |
| Ançıbay |
Türkçe |
Avcı bey. |
| Andaç |
Türkçe |
1. Armağan. 2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk. |
| Andak |
Türkçe |
Derhâl, hemen. |
| Andelip |
Arapça |
Bülbül. Bülbül. |
| Andıç |
Türkçe |
bk. Andaç. - 1. Armağan. 2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk. |
| Andiç |
Türkçe |
"Ant iç, yemin et" anlamında kullanılan bir ad. |
| Angı |
Türkçe |
1. Şan, şöhret, ün. 2. Hatıra, hediye, armağan. |
| Angıl |
Türkçe |
Ünlü, tanınmış. |
| Angın |
Türkçe |
Tanınmış, ünlü. Tanınmış, ünlü. |
| Angış |
Türkçe |
Anı, hatıra. |
| Angıt |
Türkçe |
Ördekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban kuşu. |
| Anı |
Türkçe |
Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra. |
| Anık |
Türkçe |
1. Hazır. 2. Anı, hatıra. 3. Zayıf, cılız. |
| Anıl |
Türkçe |
1. Amaç, erek. 2. Yavaş, ağır. 3. Bellek, hafıza. 4. “Adın her zaman anılsın” anlamında kullanılan bir ad. |
| Anıt |
Türkçe |
Önemli bir olayın veya büyük bir kişinin gelecek kuşaklarca tarih boyunca anılması için yapılan, göze çarpacak büyüklükte, sembol niteliğinde yapı. |
| Anka |
Arapça |
(anka:) |
| Anlı |
Türkçe |
Ünlü, tanınmış, namlı. |
